Kolejka do eksmisji w Warszawie z budynków komunalnych, spółdzielczych i prywatnych liczy już ponad 4,8 tys. rodzin i osób samotnych. Urzędnicy wciąż szukają dla eksmitowanych ludzi pomieszczeń.

Marzenie obrońców lokatorów to wstrzymanie eksmisji. Hasło "stop eksmisjom" niosą na manifestacjach i protestach. Co na to urzędnicy? - Po pierwsze, działanie takie byłoby niezgodne z prawem - tłumaczy Beata Wrońska-Freudenheim, dyrektor miejskiego Biura Polityki Lokalowej. - Po drugie, byłoby również niesprawiedliwe w stosunku do najemców lokali komunalnych, którzy regularnie wnoszą należności czynszowe i nie zalegają z opłatami. Po trzecie, często wskazanie osobie eksmitowanej lokalu socjalnego (o niższych kosztach utrzymania) pomaga jej w ustabilizowaniu sytuacji życiowej i zapobiega narastaniu zadłużenia za zajmowany bez umowy lokal.
Urzędniczka w jednej z dzielnic: - W większości przypadków eksmisje dotyczą osób, które żyją bezstresowo. Znamy swoją rolę i pomagamy ludziom. Nawet jeśli ktoś doprowadził do sytuacji, w której została mu wypowiedziana umowa najmu, można ją przywrócić, trzeba podpisać porozumienie o spłacie zadłużenia. Nie ma sytuacji beznadziejnych. Jeśli jednak dług będzie rósł, po stronie miasta będzie egzekucja.

Jak wyglądają liczby? Ratusz ma dane o ponad 4,8 tys. wyroków, które ciążą nad rodzinami i osobami samotnymi. Część z nich ma zagwarantowane wyrokiem sądu prawo do mieszkania socjalnego. To blisko 1,9 tys. rodzin, które są dłużnikami miasta, lokatorzy spółdzielni mieszkaniowych (ponad 500) oraz mieszkańcy budynków prywatnych (350).
Drugi rodzaj eksmisji to te do pomieszczeń tymczasowych. W tej chwili na ich wynajęcie czeka w całej Warszawie ponad 1,6 tys. rodzin. Pomieszczenie takie, zgodnie ze zmienionymi przed rokiem przepisami, musi zapewnić gmina. Na 1-6 miesięcy (z czynszem za metr 1,32 zł). Część dzielnic mobilizuje się do tego, żeby je przygotować. Niektóre wynajdują takie pomieszczenia w kamienicach (m.in. Mokotów, Śródmieście), inne je wynajmują. W sumie w połowie roku było ich niewiele ponad 120 w całym mieście.
Wynajmowany jest np. osławiony hotelowiec przy ul. Przeworskiej na Pradze. Dłużników kierowało tu kiedyś Śródmieście. Dostawali łóżko we wspólnym obskurnym pokoju, z ubikacją na korytarzu. Do tej pory komornicy wysyłają tam dłużników, m.in. z Bemowa oraz z Pragi-Południe. Jak to możliwe, że budynek mieści wszystkich? Nie wszyscy chcą z niego korzystać. W Śródmieściu na 104 przeprowadzone w 2010 r. eksmisje, gdzie sąd nie przyznał prawa do mieszkania socjalnego, do hotelowca wprowadziło się 16 rodzin. Co z resztą? Są przypadki, gdy ktoś wyprowadza się do domku letniskowego, rodziny, znajomych albo i takie, że do własnego mieszkania.
Scenariusz może być jednak o wiele bardziej dramatyczny. Jeśli komornik w ciągu sześciu miesięcy nie doczeka się od dzielnicy pomieszczenia tymczasowego, może wykonać eksmisję do noclegowni. Praga-Północ na przykład nie ma ani jednego pomieszczenia tymczasowego, chociaż sam praski Zakład Gospodarowania Nieruchomościami (nie licząc właścicieli prywatnych) ma 306 wyroków eksmisyjnych bez prawa do mieszkania socjalnego. - Wykonanie ich wiąże się z się z koniecznością wykwaterowania dłużników do pomieszczeń tymczasowych, a w przypadku ich braku do noclegowni - przyznaje Barbara Dżugaj, rzeczniczka Pragi-Północ. Jak szacują urzędnicy na Woli, gdzie jest ledwie 13 pomieszczeń tymczasowych, eksmisja do noclegowni może grozić kilkudziesięciu osobom rocznie. Bielany podpisały w tym roku porozumienie z właścicielem pokoi na pomieszczenia tymczasowe. Umowę taką chcą też podpisać władze Śródmieścia (na razie prowadzą rozmowy wstępne i wiadomo tyle, że będą to pomieszczenia poza dzielnicą). Praga-Południe planuje wynajem (w przymiarkach do budżetu na 2013 r. padła na ten cel kwota ok. 80 tys. zł). Ewelina Buczyńska, rzeczniczka Pragi-Południe zapewnia, że nie ma tam groźby eksmisji do noclegowni.
- Komornik może dopiero po sześciomiesięcznej "bezczynności" dzielnicy zrealizować eksmisje wprost do noclegowni, a dzielnica przedkłada ofertę pomieszczenia tymczasowego w krótszym okresie, średnio w ciągu 1-2 miesięcy od wezwania przez komornika.
Ostatnio pisaliśmy jednak o dramatycznym przypadku rodziny z 4-letnią dziewczynką, którą komornik chciał wyeksmitować wprost noclegowni: gdy wezwał dzielnicę do wskazania pomieszczenia tymczasowego lub noclegowni, urzędnicy podali tylko adresy noclegowni. W ostatniej chwili dzięki obrońcom praw lokatorów do eksmisji nie doszło.
Bywa i tak, że eksmitowanego lokatora przenosi się wprost do noclegowni lub schroniska. W ratuszu zarejestrowanych jest ponad 450 takich spraw. Prawa nawet do pomieszczenia tymczasowego nie mają np. osoby eksmitowane z powodu stosowania przemocy w rodzinie albo takie, które uprzykrzają życie sąsiadom. Warszawa dysponuje miejscami noclegowymi w dwóch placówkach, które dofinansowuje. To schronisko przy ul. Polskiej z miejscami tylko dla mężczyzn oraz noclegownia dla kobiet i mężczyzn przy ul. Skaryszewskiej. W sumie 500 miejsc.

źródło: gazeta.pl